ഒരു വേനൽ ചരിത്രം
ഗ്രീഷ്മം കൈകൾ നീട്ടുന്നു
കണ്ണുകളാൽ ഭോഗിക്കുന്നു
നിനക്കൊളിക്കാൻ
ഒരില തണലില്ലാതെ
നിന്റെ യൗവനമാർന്ന താരുണ്യം
അമർത്തി ഒതുക്കി തടവുന്നു
ഈ ചൂടിനെയെതിരിടാൻ
മുള്ളുള്ള കള്ളിയിലകളിൽ
പ്രധിരോധം തീർത്തീട്ടെന്തായി
ഉണങ്ങിയില്ലെയാ മഹാവടവൃക്ഷം
വറ്റിയില്ലെ വലിയ മുള്ളുള്ള മീനുകൾ
വസിച്ച മഹാനദിയും
ഇനിയെന്റെ കണ്ണുകൾ
ശരത്ക്കാലത്തിലേക്കും
കരങ്ങൾ ശിശിരത്തിലേക്കും പടരും
നീ കരയുക
നിന്നെ രക്ഷിക്കാനൊരവതാരമില്ല
നീ തന്നെ പരിചയായി നില്കുക .
ശിശിരവസന്തങ്ങളൊന്നായി
അംഗപ്രത്യംഗം പുതപ്പാകുമ്പോൾ
പറന്നടുക്കുന്ന മണൽത്തരികൾ
ആർക്കുന്ന വേനലിനെ
അടിമുടിയോടെ ആവാഹിക്കും.
.
----------------o.p-----------------